شایع‌ترین علائم و راه‌های درمان کم خونی
|
| |
| بسیاری از مردم به کم خونی مبتلا هستند اما بیماری آنها تشخیص داده نشده است و نشانه‌های بیماری مبهم است. | |
| کم خونی به معنی کمبود تعداد گلبول‌ها یا گویچه‌های قرمز خون است و انواع مختلفی دارد که می‌تواند به علت عدم سنتز هموگلوبین، کمبود آهن در ساختار هموگلوبین، دفع بسیار سریع یا تولید بسیار آهسته گلبول‌های قرمز بروز کند. اغلب مبتلایان به کم‌خونی از احساس سستی و یا خستگی همیشگی و یا احساس کسالت عمومی و گه‌گاهی ناتوانی تمرکز در هنگام فعالیت شکایت دارند. افراد مبتلا به شکل‌های شدیدتر کم خونی بیشتر از بروز تنگی نفس در هنگام انجام فعالیت‌های بدنی شکایت می‌کنند. در نوع خیلی شدید کم خونی، بدن ناچار می‌شود عارضه موجود را با افزایش برون ده قلب جبران کند که این خود موجب تپش قلب و تعریق شده و در پایان منجر به نارسایی قلبی می‌شود. به گزارش سایت پزشکی وب ام دی، پزشک شما تا زمانی که دلیل کم خونی را تشخیص ندهد، نمی‌تواند برای درمان آن اقدام کند. درمان برای یک نوع کم خونی ممکن است برای نوع دیگر نامناسب و یا حتی خطرناک باشد. معمولا پزشک برای تشخیص کم خونی آزمایش شمارش کامل خون را جزو آزمایش‌های نخستین قرار می‌دهد. بر اساس این گزارش، درمان‌های متفاوتی برای کم خونی وجود دارد که بر پایه شدت بیماری و عامل ایجاد کننده آن تعیین می‌شود. کمبود آهن گاهی به دلیل فقرغذایی در افراد بالغ که عادت ماهانه نمی‌شوند شامل زنان یائسه و مردان دیده می‌شود. در تشخیص کمبود آهن لازم است یک جستجو برای علل احتمالی از دست رفتن آهن همانند خونریزی دستگاه گوارش از زخم‌های گوارشی و یا از سرطان کولون، صورت گیرد. کمبود آهن خفیف تا میانه با تجویز آهن به شکل فروس سولفات و یا فروس گلوکونات درمان می‌شود. مصرف ویتامین ث نیز موجب افزایش جذب آهن می‌شود. تجویز ویتامین خوراکی اسید فولیک و یا تزریقی زیرجلدی ویتامین ب 12 کمبودهای مربوطه را درمان می‌کند. در کم‌خونی وابسته به بیماری مزمن، کم خونی مربوط به شیمی درمانی یا یک کم خونی مربوط به بیماری کلیه، برخی پزشکان معالج با تجویز پروتئین اریتروپویتین نوترکیب، کوشش در تحریک کردن فرآوری گلبول قرمز دارند. در موارد کم خونی شدید و یا خونریزی در حال پیشرفت، تزریق خون ممکن است ضروری باشد. به طور کلی تاکید می‌شود که از درمان خودسرانه کم خونی پرهیز شده و حتما با پزشک متخصص مشورت شود. |
