ما ایرونی نیستیم!
ما ایرونی نیستیم!
شاعر میگه: چو ایرون نباشه تن من مباد...
ایرون وطن ماس...
ما ایرونیا خیلی چیزیم...
ولی دروغ چرا، ما ایرونی نیستیم. هیچ وقت هم ایرونی نبودیم! اصلاً IROON کدام کشور است؟ کجاست؟ یعنی چی ایرون؟ آیا لهجه‌ی غالب و عامیانه‌ی محلی خاص به نام لهجه رسمی فارسی می‌تواند جایگزین اصالت زبان و درستی واژگان شود؟
در گفتگوهای محاوره‌ای و نوشته‌ها به جای «ایران» خیلی‌ها ایرون می‌گویند. غلط مرسومی است یا هر چه هست منطقی به نظر نمی‌آید و شاید بهتر باشد عادت کنیم حداقل برای نام ایران این کار را نکنیم. حتی برخی ملی‌گراهای بسیار مدعی‌اش هم همین نکته‌ی ساده را نمی‌دانند و در هنگام مصاحبه یا در تلویزیون بی توجه به این که باید نام کشور یا سرزمین‌شان را درست و اصیل تلفظ کنند، ناخواسته به باور خود بی‌احترامی می‌کنند!
با این رویه بعید نیست چندصد سال بعد اتیمولوگ‌ها بگویند که این ایران بوده بعد به مرور زمان شده ایرون بعد شده ایرو بعد شده یارو بعد شده... همین طور بگیر برو تا آخر.
اگر بعضی جاها در محاورات و نوشته‌ها «الف» را قلب به «و» می‌کنیم حداقل اسامی خاص مخصوصاً نام مکان‌هایی را که در ظاهر هم شده برایش احترام قائلیم درست و با تلفظ اصلی خودش بنویسیم حالا مثلاً زبون، حیرون، بارون، گلدون و سیراب شیردون و دیگر چیزها یا اسامی دوستانه زیاد موردی ندارد اما اگر نوشتارمان لحن جدی دارد و طنزآمیز نیست، کاش ننویسیم: ایرون، خراسون، تهرون، کرمون و غیره.
خب شاید بگویید چرا مته به خشخاش می‌گذاریم و کلاس ادبیات و «قلت‌نامه» باز کرده‌ایم! ولی جداً خوش‌تان می‌آید خودتان را مرتب فرهود، بهنوم، احسون، همویون و غیره صدا بزنند!؟
- بله اصلاً من خوشم میاد بگم ایرون به شما چه؟...
- خب هیچ اشکولی نداره دودوش، شما همون بگو ایرون!
