میوهای استوائی جالب
پاپایا – PAPAYA
پاپایا میوهای است با درخت بومی مناطق حارهای قاره آمریکا که اکنون در بسیاری مناطق حارهای از جمله مالزی کشت میشود. درخت آن با نام علمی Carica papaya درختی است کوچک دارای یک ساقه به ارتفاع ۴ تا ۱۰ متر و برگهایی بزرگ به ابعاد ۵۰ تا ۷۰ سانتی است. اندازه میوه آن۱۵ تا۴۵ سانت در طول و قطر آن۱۰ الی ۳۰ سانت بوده و رنگ آن موقعی که رسیده باشد زرد کهربایی تا کمی نارنجی است. این میوه ظاهری شبیه خربزه و طعمی شبیه موز و انبه و هلو دارد . تمامی پاپایاها دانه هایی سیاه رنگ و کمی شبیه خاویار دارند.
پاپایا یکی از مفید ترین میوه ها برای خوردن است و به نظر بعضی از تمام میوه ها مقوی تر می باشد و در هر وعده غذایی به تنهایی قادر به تامین کلیه ویتامینهای بدن است. با طعم خوب و حالت لطیفی که دارد در سالادِ میوه بسیار فوق العادهاست. بهتر است به صورت خنک میل شود (و برای بهتر شدن طعم، به آن مقداری آبلیمو اضافه کنید!)
دراگون فروت – Dragon Fruit
یکی دیگر از انواع میوه های گرمسیری ، موجود در کشور مالزی، دراگون فروت است که در واقع میوه برخی از ارقام کاکتوس (Cactus species) می باشد. معمولا این میوه را به سه شکل: پوست قرمز و گوشت سفید (white flesh, red outlook)، پوست زرد و گوشت سفید (white flesh, yellow outlook)، پوست و گوشت هر دو قرمز ( red flesh, red outlook) می توان یافت. پوست آن ازنوع نرم وفلس فلس است و در داخل آن دانه های ریزی هم وجود دارد . این میوه همانند بسیاری از میوه های دیگر سرشار از مواد معدنی و ویتامین هاست.
انبه
انبه یک میوه گرمسیری است و اولین بار در هندوستان و نواحی استوایی کاشته شد. در نواحی استوایی درخت انبه چندین بار در سال بار می دهد.
انبه نه تنها میوه خوشمزه ای است، بلکه غنی از ویتامین ، املاح و آنتی اكسیدان هاست. دارای فیبر زیادی است، ولی کالری و سدیم آن کم است. فاقد كلسترول و چربی اشباع است.
دوریان – Durian
دوریان که به پادشاه میوه ها معروف است دارای سایزی بزرگ ( ٣٠ سانت طول و ١٥ سانت عرض و ١ تا ٣ کیلوگرم وزن) , بو و طعمی منحصر به فرد ! و پوستی خاردار می باشد . با این که این میوه بویی نافذ و بد دارد , اعتیاد آور می باشد .
از آنجاییکه این میوه بسیار بدبو می باشد و بردن آن داخل هتل و هواپیما ممنوع است و شامل جریمه نقدی خواهد بود
پامولا یا گریپ فروت
دلیل اینکه این میوه را گریپ فروت می نامند یان است که میوه آن مانند انگور بصورت جمعی تا دوازده تا بر روی شاخه می روید . این میوه که یکی از مرکبات می باشد بیشتر از 4000 سال پیش در هند و مالزی کاشته می شده است ولی تا قرن شانزدهم میلادی در دیگر کشورها ناشناخته مانده بود تا اینکه اسپانیائیها آنرا به کشورهای دیگر بردند .
میوه گریپ فروت درشت تر از پرتقال و پوست آن هنگامیکه رسیده باشد نازک و برنگ زرد روشن است . اگر در چیدن گریپ فروت تاخیر شود پوست آن کلفت شده و قسمت سفیدی زیر پوست ضخیم می شود و مقدری از آب خود را از دست می دهد . گریپ فروت رسیده ترش و شیرین و کمی تلخ می باشد . نوعی از گزیپ فروت که در شمال ایران می روید چون داخل آن قرمز رنگ است به آن توسرخ می گویند . گریپ فروت منبع غنی ویتامین C و B1 می باشد و خواص دارویی فراوان دارد
رامبوتان – Rambutan
رامبوتان میوه بومی آسیای شرقی و اندونزی می باشد . در زبان مالایی رامبوتان به معنی میوه مودار است چون پوست ان پوشیده از زائده های مو شکل است که در نوع قرمز وزرد وجود دارد و داخل آن میوه پر آب و شیرینی وجود دارد
استار فروت – STAR FRUIT
یکی از میوه های محلی کشور مالزی که بسیار آب دار -خوشمزه و ارزان است( نصف قیمت سیب) میوه ای است به اسم استار فروت یا کارمپولا. اصل این میوه از کشور سریلانکا به کشورهای دیگر آورده شده و در رنگهای مختلف و طعمهای مختلف وجود دارد. طعم این میوه ترش و شیرین است و حاوی مقادیر زیادی ویتامین آ و سی و فیبر می باشد. این میوه به دلیل اینکه مقطع عرضی آن به صورت ستاره است به آن استار فروت می گویند. این میوه به تازگی در بین آمریکایی ها و کانادایی ها هم محبوبیت پیدا کرده .
به طور کلی دو نوع استار فروت وجود دراد استار فروت ترش واستار فروت شیرین اولی طعم گوجه سبز را می دهد و دومی شیرین و آبدار است. ا ستار فروت در صنعت شراب سازی در برمه استفاده می شود خواص دارویی این میوه به انگور بسیار نزدیک است.
علیرغم تمام این خواص و خوشمزگی و ارزانی آن این میوه برای بیماران کلیوی کشنده و مر گبار است
منگوستین – Mangosteen
“منگوستین” (Mangosteen) یک میوه گرمسیری است که به عنوان یکی از میوه های بسیار خوش طعم جهان شهرت دارد . و عنوان ” ملکه میوه ها ” را به خود اختصاص داده است . درخت منگوستین اغلب در آسیای جنوب شرقی در کشورهایی نظیر کامبوج ، چین ، اندونزی ، مالزی ، سنگاپور ، تایوان ، و تایلند رشد می کند . میوه از قسمت های ذیل تشکیل شده است . 1- پری کارپ : (Pericarp) ( که گاهی اوغات به صورت Pericarb تلفظ می گردد ) : یک پوسته ضخیم به رنگ ارغوانی تیره با پوستی صاف که اجزاء میوه را در بر گرفته است . 2- پالپ : (Pulp)٤ تا 8 قطعه سه گوش به رنگ سفید برفی ، با گوشتی نرم که طعم بسیار عالی آن زبان زد است . منگوستین به عقیده بسیاری از جمله بهترین میوه های گرمسیری دنیا است .
جک فروت – jackfruit
گیاه جک فروت که در نواحی جنوب و جنوب شرقی آسیا رشد می کند، دارای بزرگ ترین میوه ی دنیا میباشد.وزن یک میوه به تنهایی بیش از ۳۰ کیلوگرم می باشد و در موقع رسیدن طول آن بیشتر از 90 و عرش آن بیش از 50 سانتیمتر خواهد بود .طعم این میوه شیرین و شبیه آناناس می باشد اما كم آب تر است .
لیتچی – Lychee
این میوه که مخصوص مناطق گرمسیری و حاره است اصالتا بومی جنوب چین می باشد.
ابعاد این میوه در حدود 3-4 سانتی متر و توسط پوسته ای خارمانند به رنگ قرمز یا صورتی پوشیده شده است.ظاهر این میوه بسیار شبیه به میوه بوته کرچک است.داخل این پوسته که به راحتی جدا می شود،میوه سفید رنگ و بسیار لذیذ لیتچی قرار دارد.مزه این میوه ترکیبی از مزه انگور و یک طعم دلپذیر دیگر است.این میوه سرشار از ویتامین C است.
پیشن فروت (میوه شوق) Passion fruit
میوه تقریبا گرد و بیضی شكل می باشد ، پهنا 1 الی 3 اینچ ، پوست آن چرم مانند كه نرم و مومی شكل بوده و آرایش رنگ آن از ارغوانی تیره كمرنگ با خالهای سفید ریز تا زرد روشن یا رنگ كدو حلوایی می باشد . درون میوه یك حفره وجود دارد كه كم و بیش با یك ماده معطر دو جداره پر شده است ، كیسه های غشایی پرتقالی رنگ ، عصاره گوشتی كه محتوی بذر های حفره دار – سخت ، كوچك ، قهوه ای تیره یا سیاه می باشد . دارای مزه بی نظیری كه قابل ستایش می باشد ، عطرو بوی آن شبیه گواوا وشیرینی زیادی دارد . گونه زرد رنگ آن معمولا بزرگتر از ارغوانی می باشد . اما گوشت گونه ارغوانی دارای اسید كم ، مزه وعطر بهتر می باشد و بخش عمده میوه را عصاره تشكیل می دهد
سمپداك, سیكو , گواوا ( زیتون محلی ), لانگست ,دوكو , هندوانه و آناناس و موز از دیگر میوه های استوایی می باشند .
آوکادو - AVOCADO
بر خلاف باور عام، آوکادو یک میوه نیست، بلکه یک سبزی سرشار از مواد مغذی و اسیدهای چرب مورد نیاز برای بدن است. در واقع آوکادو یک نوع سبزی چرب است (یک آوکادوی متوسط حاوی حدود 30 گرم چربی است).
آوکادو را باید خام مصرف کرد، زیرا پس از پختن مزه تلخی به خود می گیرد. به نظر می آید که اولین بار آوکادو در ایران امروز و آمریکای جنوبی کشت داده می شده است و سپس به دیگر نقاط جهان برده شده است