دلایل گران بودن بلیت کنسرت از زبان علی لهراسبی

حالا فکر کنید یک خانواده سه، چهار نفری بخواهند یک شب کنسرت بیایند، باید نصف درآمد یک ماهشان را بگذارند. واکنش‌هایی را که من خودم از این ماجرا می‌بینم خیلی بد است. خیلی‌ها هستند که به من می‌گویند...

فقط یک چهارمش برای ماست علی لهراسبی، خواننده ای که این روزها حسابی در اجرای کنسرت فعال است از دلیل گران بودن بلیت‌ها می‌گوید خودش از منتقدان سفت و سخت بلیت‌های گران کنسرت‌هاست؛ «واقعا در توان بیشتر مردم نیست تا این بلیت‌ها را تهیه کنند.» اما از طرف دیگر هم تقصیر را از گردان هم صنفان خودش باز کرد؛ «هنرمندان و تهیه کننده‌ها در این ماجرا بی‌تقصیر هستند.» به نظرتان واقعا بلیت کنسرت‌های موسیقی گران هستند؟ بله. خیلی هم گران هستند. بیشتر اقشار جامعه ما قدرت این را ندارند که هزینه این کنسرت‌ها را بدهند. مخصوصا مخاطب کنسرت‌های ما که اکثرا هم جوان هستند؛ واقعا توانایی آن را ندارند که 50-40 هزار تومان بدهند برای تماشای دو ساعت برنامه. حالا فکر کنید یک خانواده سه، چهار نفری بخواهند یک شب کنسرت بیایند، باید نصف درآمد یک ماهشان را بگذارند. واکنش‌هایی را که من خودم از این ماجرا می‌بینم خیلی بد است. خیلی‌ها هستند که به من می‌گویند ما دوست داریم کنسرت تو را تماشا کنیم اما هزینه اش خیلی بالاست. مثلا همین چند وقت پیش من اصفهان کنسرت داشتم. اتفاقا قیمت بلیت‌ها در آن جا ارزان‌تر از تهران هم بود- حدود 20 تا 25 هزار تومان – اما با این حال یک روز که سوار تاکسی بودم، راننده به من گفت آقای لهراسبی، من و خانمم خیلی دوست داریم به کنسرت شما بیاییم اما واقعا هزینه اش برایمان سنگین است. بیشتر افراد جامعه هم از همین دست هستند. شاید خیلی‌ها فکر می‌کنند به جای این که یک شب 50-40 هزار تومان برای تماشای کنسرت بدهند چند شب به تئاتر یا سینما بروند که هزینه اش کمتر است. البته این طوری مقایسه کردن هم بی انصافی است. هیجان یک کنسرت خوب و انرژی ای که از آن می‌گیرید قابل مقایسه با دیگر کارهای فرهنگی نیست. علاوه بر این که هزینه‌های اجرای کنسرت خیلی بیشتر از کارهای فرهنگی دیگر است. کسانی هم که می‌خواهند از این هیجان و انرژی استفاده کنند باید هزینه بیشتری را هم پرداخت کنند. درست است که بلیت کنسرت‌ها گران است اما نباید آن‌ها را با کالاهای فرهنگی دیگر هم مقایسه کرد. خیلی از کسانی که کنسرت را تماشا می‌کنند، فکر می‌کنند پول این بلیت‌های گران در جیب هنرمندان می‌رود. واقعا همین طور است؟ ببینید، الان این طوری است که هر کس بخواهد کنسرتی برگزار کند، باید سراغ یک تهیه کننده برود چون واقعا بیشتر هنرمندان از پس هزینه‌های اولیه آن بر نمی‌آیند و نمی‌توانند وارد دردسرهای اجرایی آن شوند. تهیه کننده هم با هنرمندان قرارد داد می‌بندد و می‌گوید بلیت این چند شب اجرا این قدر پرداخت می‌کند. حالا ربطی به آن هنرمند ندارد. آن‌ها دستمزد خودشان را می‌گیرند و به مسائل دیگر هم کاری ندارند ولی معمولا این طور است که اگر بلیت‌ها خوب فروخته شود یک چهارم درآمد کنسرت به هنرمندها و خواننده تعلق می‌گیرد. خب،‌حالا باید چه کار کرد تا ملتی که دوست دارند واقعا موسیقی بشنوند، بیایند؟ بیشتر سالن‌ها دولتی هستند. آن‌ها باید کمک کنند که هزینه اجاره سالن‌ها پایین بیاید تا هم به مردم و هم تهیه کننده‌ها کمتر فشار بیاید. البته اگر تعداد سالن‌های موسیقی بیشتر شود و یک فضای رقابتی به وجود بیاید مطمئنا اجاره سالن‌ها و در نهایت قیمت بلیت‌ها هم پایین می‌آید. من اگر به خودم باشد، دوست دارم کنسرتی اجرا کنم که 10 هزار نفر درآن حضور داشته باشند و بلیتش هم 5 هزار تومان بیشتر نباشد؛ تهیه کننده‌ها هم همین طور. اما همه این‌ها بستگی به این دارد که دولت بخواهد از موسیقی حمایت و بستر این کار را فراهم کند.