برق قطع ، آب قطع ، یکباره راه تنفس را هم قطع کنید!
این روز ها سهمیه بندی شدن برق تبدیل شده به یکی از بزرگترین مشکلات روزانه ! دردسر و گرفتاری های روزانه مون کم بود نگرانی قطعی برق هم بهش اضافه شده ، هر دقیقه که می خوای بشینی پای کامپیوتر یا هر وسیله برقی هزار بار خدا خدا می کنی که نکنه برق بره ! کودک از تاریکی می ترسه ، زن خانه از تنها تفریحش یعنی سریال های تلویزیونی میمونه ، ما هم که با هر بار برق رفتن اطلاعات کامپیوترمون رو از دست میدیم و در مجموع همه از گرما می پزیم .
اما از این بدتر هم هست اوضاع ... این اواخر با یکی از دوستان به یکی از شهرک های تهران رفته بودم که به نکته ای عجیب و جالب توجه برخوردم . ساختمان های ساخته شده شهرک آب منزل را از طریق منبع هایی تهیه می کنند که در پارکینگ خانه ها تعبیه شده و این منابع آب به وسیله موتور عملیات پمپاژ آب رو انجام می دهند تا آب به طبقات انتهایی هم برسد و اینجا سوالی جالب مطرح است و اون اینکه با بی برقی آدم می سازه 2 ساعت اما با رفتن برق ، آب خانه ی این عزیزان هم قطع میشود و با بی آبی چه میشه کرد ؟ به کجا برگردند این مردم ؟ نکنه باید 2 ساعت دستشویی نرن یا اگه میرن با علف و شاخه های درختان خودشان را تمیز کنند ؟ (ببخشید که اینقدر رک صحبت می کنم ) دولت که با سهمیه بندی برق خانه ها مردم را از داشتن حقشان که روشنایی منزل است منع می کند و بساز و بفروش ها با اینکه قیمت های کلان می گیرند و با سرسام آورترین مخارج این خانه ها را در اختیار مردم قرار می دهند به دلیل ساختن خانه هایی غیر علمی و غیر منطقی مردم رو از داشتن آب هم بی بهره می گذارند ...
این انصافه که خانواده هایی 2 ساعت در طول 24 ساعت که حداقل 6-7 ساعت آن را در خواب به سر می برند را بدون برق و آب سر کنند ؟ کودکان این خانواده های چه می کنند ؟ اگر دولت با مشکل برق مواجه است پس چطور برق جاده ها و اتوبان ها تا خود صبح در خلوت ترین ساعات روشن است ؟ اگر دولت مشکل برق دارد چرا به اداراتش دستور صرفه جویی نمی دهد و فقط بی برقی رو برای مردم به ارمغان می آورد ؟ چرا کسی بر نحوه ی ساخت و ساز مسکن نظارت نمی کند ؟ این بساز بفروش ها همان تعاونی هایی هستند که از دولت کلان ترین وام هارا می گیرند و خانه ها را به بدترین شکل می سازند و با کلان ترین قیمت در اختیار مردم قرار می دهند .
نه ! این انصاف نیست که مردم ما با این تورم خیره کننده بسازند و تازه برق و بنزینشان رو سهمیه بندی کنیم و آب خانه هایشان را قطع کنیم و به ازای همه ی اینها از تمام منابع مقدار برای کشور های به ظاهر دوست و همسایه بفرستیم !
فشار بر زندگی هریک از ما به اوج رسیده است و هر کدارم مثل مسماری شده که هریک از طرفی بر جسم و روح ما کوبیده می شوند و آسیب های خاص خودشان را می زنند و دولت نه تنها به دنبال کاهش این فشار ها نیست بلکه این اواخر همه را چند برابر هم کرده است .
اما از این بدتر هم هست اوضاع ... این اواخر با یکی از دوستان به یکی از شهرک های تهران رفته بودم که به نکته ای عجیب و جالب توجه برخوردم . ساختمان های ساخته شده شهرک آب منزل را از طریق منبع هایی تهیه می کنند که در پارکینگ خانه ها تعبیه شده و این منابع آب به وسیله موتور عملیات پمپاژ آب رو انجام می دهند تا آب به طبقات انتهایی هم برسد و اینجا سوالی جالب مطرح است و اون اینکه با بی برقی آدم می سازه 2 ساعت اما با رفتن برق ، آب خانه ی این عزیزان هم قطع میشود و با بی آبی چه میشه کرد ؟ به کجا برگردند این مردم ؟ نکنه باید 2 ساعت دستشویی نرن یا اگه میرن با علف و شاخه های درختان خودشان را تمیز کنند ؟ (ببخشید که اینقدر رک صحبت می کنم ) دولت که با سهمیه بندی برق خانه ها مردم را از داشتن حقشان که روشنایی منزل است منع می کند و بساز و بفروش ها با اینکه قیمت های کلان می گیرند و با سرسام آورترین مخارج این خانه ها را در اختیار مردم قرار می دهند به دلیل ساختن خانه هایی غیر علمی و غیر منطقی مردم رو از داشتن آب هم بی بهره می گذارند ...
این انصافه که خانواده هایی 2 ساعت در طول 24 ساعت که حداقل 6-7 ساعت آن را در خواب به سر می برند را بدون برق و آب سر کنند ؟ کودکان این خانواده های چه می کنند ؟ اگر دولت با مشکل برق مواجه است پس چطور برق جاده ها و اتوبان ها تا خود صبح در خلوت ترین ساعات روشن است ؟ اگر دولت مشکل برق دارد چرا به اداراتش دستور صرفه جویی نمی دهد و فقط بی برقی رو برای مردم به ارمغان می آورد ؟ چرا کسی بر نحوه ی ساخت و ساز مسکن نظارت نمی کند ؟ این بساز بفروش ها همان تعاونی هایی هستند که از دولت کلان ترین وام هارا می گیرند و خانه ها را به بدترین شکل می سازند و با کلان ترین قیمت در اختیار مردم قرار می دهند .
نه ! این انصاف نیست که مردم ما با این تورم خیره کننده بسازند و تازه برق و بنزینشان رو سهمیه بندی کنیم و آب خانه هایشان را قطع کنیم و به ازای همه ی اینها از تمام منابع مقدار برای کشور های به ظاهر دوست و همسایه بفرستیم !
فشار بر زندگی هریک از ما به اوج رسیده است و هر کدارم مثل مسماری شده که هریک از طرفی بر جسم و روح ما کوبیده می شوند و آسیب های خاص خودشان را می زنند و دولت نه تنها به دنبال کاهش این فشار ها نیست بلکه این اواخر همه را چند برابر هم کرده است .
